از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!...مدارس انقلابی ضدانقلاب تولید میکنند!
اگر نسل ما کنار خودش روی نیمکتهای زهواردررفته مدارس دولتی #فرزندان_مسئولین حکومتی را نمیدید و به خاطر این ندیدن بیگانگی اش با حکومت تشدید میشد، نسل کنونی – در پرتو رشد قارچ گونه مدارس غیرانتفاعی مثلا انقلابی (!) - نه تنها فرزندان حاکمان را کنار خود نمی بیند که حتی فرزندان بدنه اجتماعی حامی نظام را هم کنار خود نمی بیند!
این نسل به شکل عینی و وجودی خود را طبقه ای یکسره متفاوت از حاکمان و حامیانش می بیند. لذا در فرایندی طبیعی اگر ضدانقلاب نشود، حداقل صنمی با انقلابیون نخواهد داشت. چراکه انقلابیون را مردمانی مثل خود نمیداند. نمیداند چون انقلابیون مردم را مثل خود ندانسته اند و برای خود کلونی های خاص تعریف کرده اند!
اینگونه است که مدارس انقلابی، ضدانقلاب تولید میکنند!
در این شرایط عده ای خوشحال و خرسند گمان میکنند که با «کار فرهنگی» و خرج های میلیاردی برای تولید کلیپ و فیلم و کتاب و... میتوانند مردم را نسبت به نظام خوشبین کنند!
عزیزان مشکل اجتماعی است نه فرهنگی. مشکل اجتماعی را با #کار_فرهنگی نمیتوان درمان کرد.
