چند نکته پیرامون حضور مقتدی صدر در بیت رهبری

1. فکر کنم دیگر همه این را بدانند که مقتدی دارای شخصیتی متغیر و دمدمی مزاج است. لذا اصولا خیلی نباید بر حرکات مقطعی اش تحلیل های بلندمدت بار کرد.

2. مقتدی رهبری را «ولی امر» خود ندانسته و نمیداند. کمااینکه اکثر سیاستمداران شیعه عراقی اینگونه اند. لذا ان شاالله با یکی دو رفتار این چنینی، شاهد تحلیل های متوهمانه در رسانه های ایران نخواهیم بود.

3. مقتدی صدر هرگز آنچنان که مثلا نجبا به ایران نزدیک شده اند به ایران نزدیک نخواهد شد. متوهمانه تحلیل نکنیم مسائل را. اصولا جایگاه مردمی مقتدی در عراق تا حدود زیادی مدیون همین استقلالش از ایران (و نیز آمریکا) است و مقتدی آنقدر احمق نیست که به این نکته متوجه نباشد. (دقت کنید گفتم «استقلال» از ایران نه «ضدیت» با ایران)

4. خوش مان بیاید یا نیاید مقتدی محبوب ترین شخصیت سیاسی شیعه در عراق است و جریانش نسبت به جریانات دیگر بیشترین بدنه مردمی را دارد. اینکه نظام علیرغم کج خلقی های مقتدی، کماکان با او تعامل میکند نشان از عقلانیت حاکم بر تصمیم گیران این حوزه دارد.

5.  یادمان نرود که وقتی آمریکا به عراق حمله کرد، در مسابقه سیاستمداران شیعه عراق برای رابطه با یانکی ها (از جمله همانهایی که خیلی هم به ایران نزدیکند!)، از معدود «مرد»هایی که سلاح به دست گرفت و مقابل متجاوزین به جهاد پرداخت، مقتدی بود. اصولا مقتدی برخلاف سایر سیاستمداران شیعه عراق یک شخصیت ضدآمریکایی است. مولفه ضدآمریکایی بودن مقتدی که او را بسیار به ما نزدیک میکند، معمولا در تحلیل ها مورد غفلت قرار میگیرد. (البته من هم درباره رفتار سائرون در پارلمان عراق که برخلاف این رویه است چیزهایی شنیده ام ولی فعلا سعی میکنم بر اساس شنیده ها تحلیل نکنم.)

6. به احتمال زیاد مقتدی در روزهای آینده برای تلطیف فضا یک حرکت ضدایرانی دیگر خواهد زد! چراکه بدنه مردمی مقتدی از او انتظار نشستن کنار رهبر ایران را ندارد. لذا نه رفتار دیشبش را به پای بیعتش با ولایت بگذارید و نه رفتار احتمالی ضدایرانی بعدی اش را به پای خیانتش!