«رسانه» نه مزیت نسبی ماست و نه زمین بازی مان!

 

اینکه رسانه تا این حد برای ما مهم شده ناشی از غربزدگی ماست. ما دیدیم که غرب با رسانه چه کارها که نمیکند و «مرعوب» شده ایم! و چون مرعوب شده ایم خواسته ایم چیزی شبیه آنها داشته باشیم. درحالی که اساسا مزیت های نسبی ما در نبرد با جبهه باطل، چیزهای دیگری است که باید کشف شان کنیم. یک نمونه: اربعین

برای پیروزی بر جبهه باطل در عرصه فرهنگ، باید مزیت های نسبی خود جبهه حق شناسایی و فعال شود، نه اینکه با کپی برداری از برنامه های فرهنگی جریان باطل و نیز استفاده تقلیدی از ابزارهای فرهنگی آن، در پی تقویت فرهنگ جبهه حق باشیم.

مسئله «رسانه» یک نمونه است. واضح است که یکی از وسایل تبلیغ هر مکتبی «رسانه» است. اما رسانه چیست؟ معمولا رسانه را در رسانه های دیجیتال امروزی – مانند تلویزیون، سینما، فضای مجازی و... - فهم میکنیم (رسانه به مثابه ابزار انتقال پیام) در حالی که رسانه چند معنای متفاوت دارد. یکی از مهمترین تعاریف رسانه، رسانه به مثابه «محیط عمل» است. یعنی محیطی فیزیکی و عینی که افراد را هدف تبلیغ قرار میدهد. در این تعریف مثلا مساجد رسانه اند، راهپیمایی اربعین یک رسانه است، اعتکاف رسانه است، راهپیمایی 22 بهمن رسانه است و...

زمین بازی جبهه حق در نبرد فرهنگی، رسانه هایی هستند که از دل مبانی خودمان بیرون آمده اند و نه رسانه هایی که اساسا زمین بازی طرف مقابل اند. تا ما فهم خود را از مفهوم رسانه اصلاح نکنیم، با درگیر شدن در رقابت در رسانه های دیجیتال – که زمین بازی ما نیست – نه تنها به موفقیت خود کمک نمیکنیم که به سمت شکست مضاعف حرکت خواهیم کرد. ما باید به جای سرمایه گذاری صرف روی رسانه های دیجیتال، رسانه های خود (رسانه به مثابه محیط عمل) را اولا شناسایی و ثانیا آنها را گسترش دهیم. به جای بازی در پازل جبهه مقابل باید زمین بازی را عوض کرد.

اگر رسانه را به معنای محیط عمل بگیریم «مناسک» به یکی از رسانه های قدرتمند ما تبدیل خواهند شد. کمااینکه می بینیم راهپیمایی اربعین چنین مزیتی پیدا کرده که هزاران رسانه دیجیتال نمیتوانند با آن رقابت کنند.