از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!..."کودن سازی" راهکار تثبیت سلطه سرمایه داری
تئوری های"روابط عمومی"و شیوه تبلیغات و کنترل افکار عمومی و نحوه "مدیریت تقاضا" در بازار و تولید اشتهای کاذب و فروکشتن نیازهای حقیقی و اشتهای صادق و حتی چگونگی اغوا و ارعاب و تطمیع مردم و استثمار نخبگان و اساسا کنترل عرضه و تقاضاهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، همگی اجزای همان توتالیتاریزم مدرن است. مردم با هوس "توسعه" و "تمدن" داوطلبانه تن به بردگی می دهند... این وضعیت شهروندان در رژیم های لیبرال دموکراسی است که زیر فشار یک توتالیتاریزم زرورق شده، فضای تنفسی و حق انتخابهای مهمتر را از دست میدهند و حق انتخابهای کوچک و کنترل شده را به دست می آورند. حاکمیت سرمایه داری، با روانشناسی تبلیغات و اداره رسانه ها و آموزش ها و افکار عمومی، آگاهی کاذب برای مردم می سازند و اشتهای کاذب و نیاز کاذب و سرگرمی و غفلت در مردم می آفرینند، وقت همه را پُر و بلکه پیش خرید میکنند، احساس کاذب "آزادی و انتخاب گری" در شهروندان می آفرینند، خوشبختی دروغین، شادی های بی مایه و بی فایده، رضایت های احمقانه، خنده های بلند و توخالی، ترویج مصرف زدگی و به تعبیر مارکوزه، "کودن سازی" و احمق سازی از شهروندان و نهایتا تثبیت قدرت طبقه سرمایه دار حاکم، اینها جزو کارکردهای ضدانسانی علوم اجتماعی پوزیتویستی است.
( "گفتگوی انتقادی در علوم اجتماعی" اثر حسن رحیم پور ازغدی / ص 51-52)
