در سالهای اخیر جهان اسلام با پدیده ای به نام شبکه های ماهواره ای مذهبی مواجه شده است. شبکه هایی که بعضی با هدف گسترش مبانی اسلام، بعضی دیگر با هدف گسترش مذهب خاص خود و البته دیگرانی که برای رویارویی با دیگر مذاهب اسلامی به وجود آمده اند. دسته سوم از شبکه ها را نمی توان «شیعی» یا «سنی» نامید. چرا که این شبکه ها بیش از آنکه مبلغ تشیع باشند، «سنی ستیز» اند و بیش از آنکه مبلغ تسنن باشند «شیعه ستیز» اند! یعنی اساسا هویت این شبکه ها برای جنگ با مذهبی دیگر شکل گرفته است. لذا بیش از آنکه به مسائل ایجابی مذهب خود بپردازند، به نفی و طرد و حتی توهین و فحاشی به مذهب مقابل روی می آورند.
- ۱ نظر
- ۱۴ شهریور ۹۴ ، ۲۳:۰۹
از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!...