از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!...با انقلاب صنعتی سرمایه داران غربی برای افزایش تولید و در نتیجه سود بیشتر خود محتاج ماده خام و کارگر ارزان بودند. استعمار شکل می‌گیرد. منابع خام کشورهای مستضعف به همراه نیروی کار ارزان روانه غرب می‌شود تا تولید کارخانه‌ها افزایش و سود سرمایه دار انباشته گردد.
مستضعفین جهان در فقر مطلق زندگی کرده و اموالشان به تاراج می‌رود. به استثمار گرفته شده و ظلمی آشکار علیه خود حس می‌کند.
هوسِ سود، تولید را آنقدر افزایش می‌دهد تا اینکه تولید مازاد شکل می‌گیرد. یعنی تولیدی که بیش از نیاز و ضرورت است و به جای فروش در بازار، در انبارها می‌پوسد.
سرمایه دار اما هنوز از کسب سود سیر نشده. ولی دیگر سود با تولید شکل نمی‌گیرد. اینجاست که اقتصاد "تولید" جای خود را به اقتصاد "مصرف" می‌دهد. دیگر تولید بیشتر سود بیشتر به همراه ندارد، بلکه مصرف بیشتر مصرف کننده، سود سرمایه دار را تضمین می‌کند. مصرفی که طبعا باید بیش از نیاز فرد باشد.
اما مصرف بیش از نیاز چگونه شکل می‌گیرد؟
نقش فرهنگ در اقتصاد پررنگ‌تر از قبل می‌شود. بشر بخصوص از نوع شرقی‌اش باید مصرف زده شود. حس سیری ناپذیری انسان باید تحریک گردد تا مصرف کند و مصرف کند و مصرف کند.
مصرف باید به فلسفه زندگی بشر تبدیل شود. باید انسانیتِ انسان در گرو مصرف بیشتر شود. مصرف باید مایه تفاخر انسان‌ها بر یکدیگر گردد. باید مسابقه دیوانه کننده و پایان ناپذیر مصرف شکل بگیرد.
دیگر نباید کشورهای مستضعف در فقر به سر ببرند، اتفاقا باید پولدار شوند تا هرچه بیشتر کالاهای ما را بخرند. باید توانایی خرید و مصرف پیدا کنند تا سود ما تضمین گردد. رشد کاذب اقتصادی در کشورهای جهان سوم شکل می‌گیرد. اقتصادی که با آن نه تولید، که فقط می‌توان خرید کرد! آن هم فقط جنس خارجی!
استعمار شکل زیبا و زرورق شده ای به خود می‌گیرد. دیگر جهان سومی‌ها نمی‌فهمند که در حال استثمار شدن‌اند: جهل مرکب! انسانِ شرقی با مصرف خود نه تنها احساس نمی‌کند که دارد بردگی سرمایه داران سودپرست را می‌کند، بلکه با مصرف هرچه بیشتر احساس تشخص و "آدم بودن" می‌کند!
دلم می‌سوزد برای بردگان دنیای مدرن. بردگانی که نه تن خود را که "فکر" خود را به بردگی سپرده اند. برده اند و نمی‌دانند برده اند! و چه ظلم فاحشی است که زندگی کنی برای پر کردن جیب سرمایه دارِ بی دینِ صهیونیست.
بگویی مرگ بر آمریکا و سبک زندگی‌ات آمریکایی باشد. در ظاهر دشمنش باشی و در باطن بنده‌اش. عجب بلند می‌خندند به ریش‌مان این یانکی‌های آدم خوار!
