از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!...سلام جیبوتی ...
کشتی ایران شاهد را بار زدیم به سمت یمن با 2500 تن مواد غذایی و دارویی. هرچند پیوست رسانه ای مناسبی برایش درنظر نگرفته بودیم، اما به هرحال کاری بود درخور تقدیر. اول هم قاطعانه گفتیم که مستقیما در سواحل یمن پهلو می گیریم و اجازه هیچ گونه بازرسی به نیروهای ائتلاف نمی دهیم. گفته شد اگر بخواهند کشتی را بازرسی کنند معلوم نیست چه آتشی برپا شود!(http://yon.ir/kJ0V) ناوشکن نیروی دریایی را هم اسکورتش کردیم که یعنی ما خیلی قاطعیم!
عربستان، کشور دوست و برادر، مقداری فشار آورد. لبخند زدیم و گفتیم چَشم، می رویم جیبوتی برای بازرسی! دوستان خوب مان باز هم لطف کردند فشار آوردند. گفتیم چَشم چَشم، اصلا به یمن نمی آییم و در همان جیبوتی کشتی را تخلیه می کنیم!
برادران عزیز مسئول! اولا آبروی نظام جمهوری اسلامی ارثیه پدرتان نیست که مضحکه عام و خاصش می کنید! اگر قرار است با اندک فشاری پا پس بکشید، چرا الکی ژست انقلابی می گیرید و تهدید می کنید که بعدا مسخره تان کنند؟! ثانیا اصلا چرا حرکت امدادی این چنینی باید مستقیما توسط دولت جمهوری اسلامی انجام شود که با عدم اقتدارش حیثیت خود را بر باد دهد؟
اگر این کار را به مجموعه های مردمی می سپردیم و با دعوت فعالین درجه اول حقوق بشر، پیوست رسانه ای قوی تری برای آن در نظر می گرفتیم، علاوه بر بُرد تبلیغاتی بیشتر در سطح بین الملل، آبروی نظام جمهوری اسلامی را هم مورد خدشه قرار نمی دادیم.
