از میان همه سرزمین هایی که زیر چکمه این حضرات ( اروپاییان) تخت قاپو شدند، آفریقا پذیراتر بود و امیدبخش تر. و می دانید چرا؟ چون علاوه بر مواد خامی که داشت ( و فراوان: طلا، الماس، مس، عاج و خیلی مواد خام دیگر) بومیانش بر زمینه هیچ سنت شهرنشینی، یا دینی گسترده، قدم نمی زدند. هر قبیله ای برای خودش خدایی داشت و رئیسی و آدابی و زبانی. و چه پراکنده! و ناچار چه سلطه پذیر!...تقریر «شیعی» از مقاومت مردم یمن، بازی در پازل آل سعود
یمن ساختار قبیلگی دارد. ساختار قبیلگی یعنی امکان درگیری داخلی در هر لحظه. آن هم وقتی که تاریخی از جنگ های قبیلگی را پیش رو دارد. آن هم در جامعه ای که بیش از جمعیت اش اسلحه در دستان مردمش وجود دارد. اختلاف مذهبی زیدی و شافعی هم که وسط بیاید دیگر واویلا! میانه اوضاع و احوال امروز غرب آسیا که با تحریک بی امان رسانه ها روز به روز بر آتش اختلاف شیعه و سنی افزوده می شود، هم که هستیم!
اینها همه یعنی یک جنگ داخلی تمام عیار! اما به طور اعجاب انگیزی نه تنها چنین اتفاقی نیفتاده که وحدتی بی نظیر در این کشور حکمفرما شده. باید دست مریزاد گفت به انصارالله که هنرمندانه این موفقیت را به دست آورده.«پیروزی» اصلی همین است. وگرنه اگر آل سعود می توانست قبایل داخل یمن را علیه انصارالله وارد جنگ کند، دیوانه نبود که خود مستقیما وارد شود.
آل سعود هرچند در خارج از یمن توانسته بازنمایی رسانه ای خود از جنگ یعنی «نجات یمن» از «فرقه گرایان شیعی» را جا بیندازد، اما در داخل کماکان «مردم یمن» هستند که با «تجاوزگر سعودی» مقابله می کنند. عمده مشکل اینجاست که بعضی از شیعیان با تقریری «شیعی» از مقاومت مردم یمن، رسما پازل آل سعود را تکمیل می کنند.
پ.ن:
امام: عمده این است که ما توجه داشته باشیم به اینکه حفظ کنیم ایمان خودمان را و وحدت خودمان را. اگر این راه حفظ شد، هیچ چیز دیگر ترس ندارد. موشک بیاید، چه مىدانم هر کى مىخواهد بیاید، امریکا بیاید، شوروى بیاید، هر کى مىخواهد بیاید. (صحیفه امام ،ج20 ، ص 496)
